Η Opel, με δεδομένο ότι το Grandland μεγάλωσε τόσο ώστε να μπαίνει πλέον στα χωράφια της μεσαίας κατηγορίας, έσπευσε να δημιουργήσει ένα μικρότερο SUV μέσα στο πλαίσιο των διαστάσεων της μικρομεσαίας κατηγορίας, αναβιώνοντας γι’ αυτό ένα όνομα από το πρόσφατο παρελθόν της. Το νέο Frontera, με μήκος 4,385 μ. είναι η πρότασή της για όσους επιθυμούν ένα μικρομεσαίο οικογενειακό SUV, με εμφάνιση… SUV κι όχι απλώς ένα υπερυψωμένο υβρίδιο που προσπαθεί να συγκεράσει το στιλ από διάφορες κατηγορίες αμαξωμάτων. Ένα αυτοκίνητο που, με βάση τα δεδομένα της εποχής, προσφέρεται σε δύο υβριδικές και μία ηλεκτρική έκδοση, με τη συγκεκριμένη δοκιμή να αφορά την ισχυρότερη υβριδική.
Εσωτερικό
Από πλευράς χώρων και λειτουργικότητας το εσωτερικό ανταποκρίνεται στις οικογενειακές ανάγκες, προσφέροντας επαρκείς χώρους για 4 ενήλικες, αλλά και αρκετούς χώρους για μικροπράγματα που θα καλύψουν τις ανάγκες τους. ‘Όπως επίσης θα καλύψει τις ανάγκες τους και ο αρκετά μεγάλο χώρος αποσκευών των 460 λίτρων. Η θέση οδήγησης είναι γενικά καλή, η ρύθμιση της πλάτης του καθίσματος όμως είναι κλιμακωτή και όχι συνεχής, γεγονός που σημαίνει ότι ενδεχομένως κάποιοι οδηγοί δεν θα βρουν με ακρίβεια τη θέση που τους βολεύει. Από την άλλη πλευρά μας ικανοποίησε το γεγονός ότι υπάρχουν χειριστήρια για τον κλιματισμό, κάνοντας έτσι πιο εύκολη τη ρύθμισή του, χωρίς την εξάρτηση από μία οθόνη που αποσπά περισσότερο την προσοχή. Ούτως ή άλλως, πάντως, η οθόνη δεν είναι από αυτές της… πηγμένες σε μενού και υπομενού, αλλά προσφέρει μερικές μόνο λειτουργίες, γεγονός που ίσως δεν αρέσει σε κάποιους, αλλά πιστεύουμε ότι συμβάλλει στην ενίσχυση της ασφάλειας, γιατί δεν προτρέπει τον οδηγό να παίρνει κάθε τόσο το βλέμμα του από το δρόμο για να ψάχνει κάτι στην οθόνη. Σε ό,τι αφορά την ποιότητα κατασκευής και υλικών, το ταμπλό χαρακτηρίζεται από σκληρά πλαστικά, που δεν δίνουν πάντως μια «φτηνή» εικόνα γιατί έχουν επενδύσεις σε ασημί χρώμα, που σπάνε τη μονοτονία. Επίσης η συναρμογή δείχνει προσεγμένη και δεν ακούγονται καθόλου τριγμοί και άλλοι θόρυβοι όταν το αυτοκίνητο περνάει πάνω από ανωμαλίες. Η τιμή της έκδοσης των 136 ίππων (ή 145 σύμφωνα τη νέα ονοματολογία, που συνυπολογίζει και τον ηλεκτροκινητήρα και αναφέρεται στη μέγιστη συνδυαστική ισχύ) ξεκινάει από 24.400 ευρώ, μόλις 1.000 ευρώ παραπάνω από την έκδοση με τον βενζινοκινητήρα των 100 ίππων. Ο στάνταρ εξοπλισμός περιλαμβάνει ESP με hill holder, σύστημα αυτόματου φρεναρίσματος, σύστημα υποβοήθησης διατήρησης στη λωρίδα κυκλοφορίας, σύστημα αναγνώρισης ορίων ταχύτητας, σύστημα αναγνώρισης κόπωσης οδηγού, 6 αερόσακους, κλιματισμό, ηλεκτρικά παράθυρα, κεντρικό κλείδωμα με τηλεχειρισμό, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους και θερμαινόμενους καθρέφτες, αισθητήρες παρκαρίσματος πίσω, σύστημα σύνδεσης με smartphone, θύρα USB κλπ.
Κινητήρας-κιβώτιο
Ο βενζινοκινητήρας 1.2 με τους 136 ίππους δεν μας είναι άγνωστος, αφού χρησιμοποιείται σ’ ένα σωρό μοντέλα του γκρουπ Stellantis. Και αποδεικνύεται κι εδώ απολύτως επαρκής για ένα μικρό οικογενειακό αυτοκίνητο σαν το Frontera, στο οποίο προσφέρει αξιοπρεπέστατες επιδόσεις (0-100 χλμ./ώρα σε 9”) ώστε να μη προβληματίζει τον οδηγό σε κανενός είδους διαδρομή. Δεν είναι ο πιο αθόρυβος 3κύλινδρος που υπάρχει, αλλά δεν είναι και υπερβολικά θορυβώδης ώστε να γίνεται ενοχλητικός. Άλλωστε το υβριδικό σύστημα και η σωστή κλιμάκωση του αυτόματου κιβωτίου διπλού συμπλέκτη με τις 6 ταχύτητες, επιτρέπουν την καλή εκμετάλλευσή του και τη λειτουργία του συνήθως μέχρι τις μεσαίες στροφές, προσφέροντας αρκετά καλή ελαστικότητα και απόκριση. Το γεγονός ότι υπάρχει μεν ήπιο υβριδικό σύστημα 48 V, το οποίο όμως επιτρέπει υπό προϋποθέσεις και την κίνηση του αυτοκινήτου για λίγο μόνο με τον ηλεκτροκινητήρα (π.χ. σε μια πολύ αργή εκκίνηση σ’ ένα φανάρι, η σ’ ένα ελιγμό στάθμευσης, σε σταθερή κίνηση με χαμηλή ταχύτητα με ελάχιστο γκάζι κλπ.), μπορεί να περιορίσει και την κατανάλωση αν ο οδηγός αποφασίσει να οδηγεί πολύ ήρεμα. Στην πόλη η κατανάλωση μπορεί να πέσει και κάτω από 8 λίτρα/100 χλμ. και σε πιο ανοιχτό δρόμο κάτω από 7 εφόσον υπάρχει αυτοσυγκράτηση. Εμείς δοκιμάζοντας να πετύχουμε πολύ χαμηλή κατανάλωση σε μια πολύ ήρεμη διαδρομή στην παραλιακή της Αττικής μέχρι το Λαγονήσι (χωρίς να είμαστε από τους πιο αργούς στο δρόμο!), είδαμε μία μέση τιμή 5,9 λίτρα/100 χλμ. Από την άλλη πλευρά, αν δεν υπάρχει αυτοσυγκράτηση, η κατανάλωση μπορεί να ανέβει αρκετά, ιδιαίτερα στον ανοιχτό δρόμο όπου τα SUV δεν ευνοούνται από την αεροδυναμική του αμαξώματός τους όταν αυξάνουν οι ταχύτητες. Θα αναφέρουμε, τέλος, ότι οι τυποποιημένες εκπομπές CO2 είναι 118 g/km, απαλλάσσοντας το αυτοκίνητο από τέλη κυκλοφορίας και περιορισμούς στο δακτύλιο της Αθήνας.
Οδηγώντας
Το Frontera δεν είναι από τα αυτοκίνητα που αγοράζει κανείς περιμένοντας κάποιο σπορ χαρακτήρα, αλλά ένα κλασικό οικογενειακό αυτοκίνητο που πρέπει να είναι ευκολοδήγητο, προβλέψιμο και ασφαλές. Και αυτός ακριβώς είναι και ο χαρακτήρας του στο δρόμο, όπου δεν θα δυσκολέψει ούτε να ξαφνιάσει τον οδηγό. Το κράτημά του είναι αρκετά καλό, όταν πιέζεται αρχίζει να υποστρέφει προοδευτικά και στις αντιδράσεις του οδηγού ανταποκρίνεται εξίσου προοδευτικά και προβλέψιμα. Η πίεση φέρνει και κάποιες αυξημένες κλίσεις του αμαξώματος λόγω των μαλακών ρυθμίσεων των αναρτήσεων στην προσπάθεια βελτίωσης της άνεσης, χωρίς πάντως αυτές οι κλίσεις να είναι υπερβολικές ή να αλλάζουν τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Το Frontera λοιπόν δεν συναρπάζει, αλλά και δεν αιφνιδιάζει, έχει αποτελεσματικά φρένα (τα οποία υποβοηθούνται εν μέρει και από το σύστημα ανάκτησης ενέργειας που φορτίζει τη μπαταρία του υβριδικού συστήματος στις επιβραδύνσεις), ενώ το τιμόνι του είναι ικανοποιητικό για το χαρακτήρα του αυτοκινήτου. Ικανοποιητική είναι και η ποιότητα κύλισης και αποδεκτή για μικρομεσαίο οικογενειακό αυτοκίνητο η άνεση, θα παρατηρήσουμε πάντως ότι η πίσω ανάρτηση αφήνει να γίνονται αισθητές οι απότομες εγκάρσιες ανωμαλίες.
Το Frontera είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση, με τους μεγάλους χώρους του, την ευκολία οδήγησης που προσφέρει και την προβλέψιμη συμπεριφορά του στο δρόμο. Πολύ περισσότερο μάλιστα σ’ αυτήν την ισχυρότερη από τις δύο υβριδικές εκδόσεις, που είναι μόλις 1.000 ευρώ ακριβότερη από αυτήν των 100 ίππων. Τη διαφορά τιμής την αξίζει ασυζητητί, καθώς με τη πρόσθετη δύναμη γίνεται ένα αυτοκίνητο «παντός καιρού», που δεν θα έχει μεγάλη διαφορά κατανάλωσης στην πόλη και ταυτόχρονα θα είναι πολύ καλύτερο για ταξίδι σε οποιονδήποτε δρόμο, ασφαλέστερο στα προσπεράσματα και πιο ευκολοδήγητο και ξεκούραστο για τον οδηγό.
ΝΙΚΟΣ ΣΑΛΤΑΣ
