Ο Ολυμπιακός έδωσε ένα ντέρμπι υψηλών απαιτήσεων απέναντι στον Παναθηναϊκό, το πήρε δικαιότατα παρότι δεν ήταν σούπερ σε όλον τον αγώνα και αρχίζει να βλέπει τους κόπους του να του βγαίνουν.
Γράφει ο Δημήτρης Τομαράς στο gazzetta.gr
Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός ή το ανάποδο. Πάντα αυτά τα ντέρμπι είναι τα σπουδαιότερα του ελληνικού ποδοσφαίρου και πάντα σε αυτά οι απαιτήσεις είναι πιο μεγάλες από ποτέ. Και το βασικότερο σε αυτά τα παιχνίδια είναι το τι θα κάνεις εσύ και ότι το τι προσέγγιση θα έχει ο αντίπαλός σου.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν στο ματς της Κυριακής στο Φάληρο μπήκε… μαγικά. Πολύ πιο πάνω από ιδανικά. Έκανε ένα τοπ 20λεπτο, έβαλε 2 γκολ και θα μπορούσε και κάτι παραπάνω αλλά μετά το ματς δεν του πήγε ως προς το πρώτο 45λεπτο. Είδε τον Παναθηναϊκό να κάνει το 2-1 και να ισορροπεί τον αγώνα.
Και πάλι φάνηκε όμως πώς του «Μέντι» την ομαδάρα τη λένε Ολυμπιακάρα! Ένα σύνολο του Βάσκου τεχνικού που άκουσε ξανά όλο το γήπεδο να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του. Αυτός ο Ολυμπιακός έχει χαρακτήρα, ψυχή, πάθος και ποιότητα και μπορεί και βγάζει αντίδραση στα καίρια σημεία μίας αναμέτρησης.
Ο Ολυμπιακός έβαλε τα περισσότερα γκολ του με την κλασική του ταυτότητα. Πίεση και κλέψιμο. Και παρότι πιέστηκε 2 φορές με τα 2 τέρματα του Παναθηναϊκού βγήκε ξανά μπροστά και βρήκε δίχτυα όσες φορές χρειάστηκε.
Γιάρεμτσουκ, Κωστούλας, Ροντινέι και Ντάνι Γκαρθία σε πρώτο πλάνο!
Σε ένα παιχνίδι πάντα υπάρχουν οι διακριθέντες και οι υστερήσαντες. Ο Ολυμπιακός σε έναν αγώνα με τον Παναθηναϊκό όπου δεν έπαιξε λεπτό ο Ελ Καμπί και που ο Ζέλσον ήταν κακός και με κακές γενικά αποφάσεις, κατάφερε να βρει 4 γκολ.
Την ποιότητα του Τσικίνιο προφανώς και την ξέρουμε. Σε αυτό το παιχνίδι όμως εκτός από παίκτες όπως ο Ροντινέι που γνωρίζουμε πολύ καλά την αξία του κυρίως δημιουργικά και επιθετικά και ο Κωστούλας που πονάει τόσο πολύ τη φανέλα, έχει αποδείξει πώς είναι παίκτης μεγάλων αγώνων και ξέρει το τι σημαίνει να παίζεις στον Ολυμπιακό υπήρξαν και δύο ίσως μη αναμενόμενοι πρωταγωνιστές.
Ο Γιάρεμτσουκ που συνεχίζει να… πυροβολεί και να βάζει σημαντικότατα γκολ αφήνοντας πίσω του τη γκίνια που είχε στο πρώτο του διάστημα και ο μαχητικότατος Γκαρθία, που τα έβαλε με τους… πάντες στον άξονα και κέρδισε ουκ ολίγες μάχες. Σε μία δε εξ αυτών βγήκε το 2-0 του Τσικίνιο.
Συνολικά ο Ολυμπιακός δεν έκανε ένα σούπερ παιχνίδι στο Φάληρο. Πρακτικά εάν επιχειρήσουμε να απομονώσουμε τους χρόνους ήταν πολύ καλός στο πρώτο 20λεπτο και είχε και ένα ακόμα καλό 20λεπτο μες στον αγώνα (όχι τόσο καλό βέβαια όπως αυτό του πρώτου). Πιστοποίησε όμως ξανά το πόσο μεγάλη ομάδα είναι, το το μέταλλο έχει και φυσικά ότι ήταν και παραμένει η κορυφαία ομάδα στην Ελλάδα και μία ομάδα που δικαιότατα οδεύει προς την κατάκτηση του φετινού τίτλου.
Τώρα υπάρχει προφανώς η ρεβάνς με την ΑΕΚ στο Κύπελλο (που είναι διαδικαστικού χαρακτήρα) και στη συνέχεια έχει το πολύ δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι με τον ανεβασμένο μετά τη νίκη με ανατροπή στην OPAP Arena, ΠΑΟΚ. Αυτός ο Ολυμπιακός όμως όσο τα δίνει όλα και έχει τέτοιες αντιδράσεις δεν έχει τίποτα μα τίποτα να φοβάται.
