Ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης ήταν ομιλητής στο Forum «Βιωσιμότητα και Κλιματική Ανθεκτικότητα: Καλές Πρακτικές & Τάσεις», που οργάνωσε την Τρίτη 4 Νοεμβρίου, ο Δήμος Κηφισιάς στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, σε συνεργασία με το Κέντρο Αειφορίας (CSE).
Ο κ. Μώραλης συμμετείχε στην 1η θεματική ενότητα «Η Σημασία της Κλιματικής Ανθεκτικότητας στις Πόλεις», μαζί με τους Δημάρχους Γιάννη Πισιμίση (Βριλησσίων), Γιώργο Μαρκόπουλο (Γαλατσίου – Πρόεδρος ΠΕΔΑ), Γιάννη Κωνσταντάτο (Ελληνικού – Αργυρούπολης και Ηλία Αποστολόπουλο (Παπάγου – Χολαργού), με συντονιστή τον Νίκο Αυλώνα.
Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 2ης Κλιματικής Εβδομάδας Κηφισιάς, που εξελίσσεται με μία σειρά ενημερωτικών εκδηλώσεων έως τις 9 Νοεμβρίου.
Ο Δήμαρχος Πειραιά, Γιάννης Μώραλης, τόνισε ότι, η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται ταχύτερα από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, γεγονός που καθιστά αναγκαία μια συνολική και μακροπρόθεσμη στρατηγική για την ενίσχυση της κλιματικής ανθεκτικότητας των πόλεων.
Επεσήμανε ότι, ο Δήμος Πειραιά έχει προχωρήσει σε σημαντικές πρωτοβουλίες, όπως το Γραφείο Κλιματικής Αλλαγής, το σύγχρονο κέντρο ελέγχου εκτάκτων αναγκών, το επιχειρησιακό σχέδιο πολιτικής προστασίας. Επιπλέον, αναφέρθηκε και σε άλλες παρεμβάσεις που συνδέονται με τη βιωσιμότητα και την ανθεκτικότητα όπως είναι τα ηλεκτροκίνητα οχήματα, η αλλαγή του δημοτικού φωτισμού από το 2019, στους σένσορες και αισθητήρες που μετρούν ρύπους, στα πάρκα τσέπης, στις νέες φυτεύσεις, καθώς και στη συνεργασία με τον ΟΛΠ για περιβαλλοντικά ζητήματα, ώστε να γίνουν αυτά που δυστυχώς έχουν καθυστερήσει.
Σημείωσε ωστόσο πως, οι παρεμβάσεις των δήμων, όσο ουσιαστικές κι αν είναι, δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν την κλιματική κρίση, καθώς πρόκειται για πρόβλημα που υπερβαίνει τα όρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στη συνέχεια υπογράμμισε ότι, η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης δεν μπορεί να βασίζεται σε οριζόντια μέτρα για όλους τους δήμους, καθώς κάθε πόλη ακόμα και κάθε γειτονιά, πολλές φορές, έχει διαφορετικές ανάγκες και χαρακτηριστικά. «Η Κηφισιά δεν είναι Αθήνα και η Αθήνα δεν είναι Πειραιάς», τόνισε, σημειώνοντας πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να αποκτήσει ενεργό ρόλο στον σχεδιασμό που την αφορά.
Ακολούθως, ο Δήμαρχος Πειραιά επεσήμανε πως σε μια πόλη όπως ο Πειραιάς, με εξαιρετικά υψηλή πυκνότητα και μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα, χρειάζεται νέα προσέγγιση στον πολεοδομικό σχεδιασμό.
«Δεν με ενοχλούν τα μεγάλα ύψη στον Πειραιά σε συγκεκριμένες γειτονιές. Προτιμούμε ίσως λίγο μεγαλύτερα ύψη, ώστε να έχουμε μικρότερες καλύψεις για να αναπνεύσει η πόλη», ανέφερε, υπογραμμίζοντας ότι η αναθεώρηση της χωροταξίας δεν πρέπει να θεωρείται ταμπού, αλλά εργαλείο για περισσότερο ελεύθερο χώρο και καλύτερη κυκλοφορία του αέρα στον αστικό ιστό.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο λιμάνι του Πειραιά, τονίζοντας ότι ο δήμος δεν έχει καμία απολύτως παρέμβαση στη λειτουργία του, παρότι επηρεάζεται άμεσα από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. «Μια πόλη ζει με τις συνέπειες, αλλά δεν έχει λόγο για τη διαχείριση», είπε χαρακτηριστικά. Εξέφρασε την ανάγκη για δεσμευτικούς κανόνες, όπως η εφαρμογή του cold ironing (παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στα πλοία από την ξηρά), καθώς και για συστηματική παρακολούθηση και μέτρηση ρύπων.
Ο κ. Μώραλης επεσήμανε επίσης ότι, η έλλειψη εθνικού σχεδίου και θεσμικής στήριξης προς τους δήμους αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στην πράξη. «Τα τελευταία επτά χρόνια δεν έχει υπάρξει ούτε ένα ουσιαστικό νομοσχέδιο υπέρ της αυτοδιοίκησης», ανέφερε, ασκώντας κριτική στην Πολιτεία για την απουσία σχεδίου στην εποχή της κλιματικής κρίσης.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στο πρόβλημα των πλημμυρών, λέγοντας ότι η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται σε υποδομές περασμένων δεκαετιών. «Πρέπει να σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε. Οι πλημμύρες αυτού του μεγέθους δεν οφείλονται στα “βουλωμένα φρεάτια”. Έχουμε αγωγούς της δεκαετίας του ’50 και του ’60 που δεν σηκώνουν τα νερά», τόνισε χαρακτηριστικά.
Κλείνοντας, ο Δήμαρχος Πειραιά υπογράμμισε πως μόνο μέσα από μια ολοκληρωμένη, ενιαία στρατηγική σε εθνικό, περιφερειακό και διαδημοτικό επίπεδο, μπορούν οι πόλεις να αποκτήσουν πραγματική ελπίδα για ανθεκτικότητα και να μπορέσουν ίσως να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες προκλήσεις της εποχής.
