Κατά τη διάρκεια του πανηγυρικού Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς τους παρισταμένους κληρικούς και λαϊκούς, ενθυμούμενος τα 41 συναπτά έτη διακονίας του στην Εκκλησία του Χριστού, αφού εξέφρασε αρχικά την ευγνωμοσύνη του για τα χρόνια αυτά, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο μυστήριο της κλίσης του ανθρώπου να γίνει συνεργός του Θεού, παρά την ανθρώπινη αδυναμία και αμαρτωλότητα.
Τόνισε ότι η Εκκλησία καλεί ανθρώπους να μετέχουν στο έργο της σωτηρίας, να διαχειρίζονται τα Μυστήρια και να υπηρετούν όχι, έναν θεσμό ή μια γήινη εξουσία, αλλά το ίδιο το Σώμα του Χριστού. Υπογράμμισε ότι η αγάπη του Θεού είναι για όλους, ακόμη και για τους αμαρτωλούς, επισημαίνοντας παράλληλα το γεγονός ότι η Ενανθρώπηση του Χριστού εγκαινιάζει μια νέα εποχή συμφιλίωσης και σωτηρίας.
“Συνεργάζεται μαζί μας και αποδέχεται το δικό μας χοϊκό χέρι και τη δική μας χοϊκή γλώσσα να υμνούν τα μεγαλεία Του και να γίνονται ηχεία, αλλά και όργανα της εν χώρο και χρόνο, παρουσίας Του και δράσεώς Του. Σας λέγω, λοιπόν, εξομολογητικώς ότι αδυνατώ να προσεγγίσω το μυστήριο και το θαύμα στο οποίο καλούμεθα, δια της Εκκλησίας Του, του Σώματός Του του Παναγίου, να γίνουμε μέτοχοι και κοινωνοί, συνεργοί του Θεού», είπε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος. «Συνεργοί, λοιπόν, του Θεού καλείστε να αποβείτε στο έργο της σωτηρίας, στο έργο του Ευαγγελίου, στο έργο της κοινωνίας του κτιστού με το άκτιστο», πρόσθεσε.
«Είναι μία μεγάλη ώρα τιμής και ευθύνης», είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος, επισημαίνοντας προς όλους ότι «δεν καλείστε να υπουργήσετε έναν άνθρωπο, ούτε έναν θεσμό, ούτε μία εξουσία, ούτε μία γήινη πραγματικότητα. Καλείστε να υπουργήσετε το μυστήριο που έγινε απτό, ψηλαφητό διά της Ενανθρωπίσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού».
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στη μεγάλη τιμή, αλλά και ευθύνη όσων διακονούν, ιδίως στον τομέα της νεότητος, «σε αυτή την τόσο πολύ ταραγμένη εποχή, που βλέπετε καθημερινά τις ορθρινές δροσοσταλίδες της ζωής, τα παιδιά μας, να καταβαραθρώνονται σε καιάδες παραβατικότητας, εγκληματικότητας και τραγικότητας», όπως χαρακτηριστικά είπε. Σημείωσε με έμφαση τη συνέπεια λόγων και έργων που θα πρέπει να έχουμε, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι το κήρυγμα χωρίς αντίκρισμα στη ζωή ακυρώνει το Ευαγγέλιο.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε όλους σε ταπείνωση, αγάπη και ενότητα, ευχόμενος η διακονία όλων να καρποφορήσει πνευματικά, ώστε ο λόγος να επιβεβαιώνεται από το βίωμα.
