Μαρία Ζαχαρία (Ευρωβουλευτής Πλεύση Ελευθερίας) :
«Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση μιλά για «ιστορική ενίσχυση» των συλλογικών συμβάσεων, οι ευρωβουλευτές της ψηφίζουν υπέρ της επένδυσης των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων για την ενίσχυση χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την διοχέτευση των αποταμιεύσεων στις αγορές»
Την ημέρα που το Υπουργείο Εργασίας διοργάνωσε κοινή συνέντευξη τύπου – φιέστα με τους «κοινωνικούς εταίρους» παρουσιάζοντας ως “ιστορικό βήμα” μια συμφωνία, που δεν αποκαθιστά στο σύνολό τους τα εργασιακά δικαιώματα που ισοπεδώθηκαν στα μνημονιακά χρόνια, την ίδια στιγμή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ψήφισαν άρθρα που προωθούν τη διοχέτευση των αποταμιεύσεων των νοικοκυριών και των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στις κεφαλαιαγορές και στα επενδυτικά προϊόντα υψηλού ρίσκου.
Η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ καταψηφίσαμε την συγκεκριμένη έκθεση!
Τα δύο άρθρα της έκθεσης που υπερψήφισαν και οι ευρωβουλευτές της κυβέρνησης :
ζητούν από τα κράτη μέλη να «αναπτύξουν συμπληρωματικούς συνταξιοδοτικούς πυλώνες»,
καλούν τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τις ασφαλιστικές να λειτουργήσουν ως “διοχετευτές” κεφαλαίων προς την αγορά,
προωθούν «απλουστευμένα επενδυτικά προϊόντα λιανικής» ώστε οι πολίτες να ενθαρρύνονται να επενδύουν τις αποταμιεύσεις τους σε εταιρικά και χρηματοοικονομικά προϊόντα,
και παρουσιάζουν το νέο ευρωπαϊκό “σήμα” Finance Europe ως κίνητρο για επενδύσεις από νοικοκυριά.
Με απλά λόγια: επιχειρούν να μετατρέψουν τη σύνταξη και τις αποταμιεύσεις των πολιτών σε καύσιμο για venture capital και κεφαλαιαγορές.
Η ευρωβουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας, Μαρία Ζαχαρία, δήλωσε:
«Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την “ενίσχυση” των συλλογικών συμβάσεων, ενώ οι ευρωβουλευτές της ψηφίζουν την ίδια στιγμή ρυθμίσεις που ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για κεφαλαιοποίηση του ασφαλιστικού και μεταφορά του ρίσκου στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Τα αποθεματικά των ταμείων και οι αποταμιεύσεις των νοικοκυριών δεν είναι επενδυτικό προϊόν και δεν είναι και για «φαγοπότι». Να μην τολμήσουν να αγγίξουν τους κόπους μιας ζωής των εργαζομένων.»
Η κυβερνητική «Συμφωνία για τις Συλλογικές Συμβάσεις» μια φιέστα Μητσοτάκη, Παναγόπουλου και ΣΕΒ
Η κοινή συνέντευξη Τύπου της κυβέρνησης με τους «κοινωνικούς εταίρους» παρουσιάστηκε ως μεγάλη νίκη για την εργασία.
Στην πραγματικότητα:
δεν επαναφέρει τις προστασίες της προ-μνημονιακής εποχής,
δεν αποκαθιστά την επεκτασιμότητα και τη μετενέργεια όπως ίσχυαν,
δεν αλλάζει την ουσία της εργασιακής ανασφάλειας,
απλώς μεταφέρει τον έλεγχο της συλλογικής διαπραγμάτευσης σε ένα τριγωνικό σύστημα κυβέρνησης–εργοδοτών–ΓΣΕΕ.
Η ΓΣΕΕ (και όποιος την ελέγχει) αποκτά ρόλο «ρυθμιστή» στο ποια σωματεία θα έχουν πρόσβαση σε κλαδικές συμβάσεις, μετατρέποντας τη συλλογική διαπραγμάτευση σε μηχανισμό ελέγχου από τα πάνω και όχι εργαλείο ενδυνάμωσης της βάσης των εργαζομένων. Η νέα διαδικασία διαιτησίας στον ΟΜΕΔ, αντί να προστατεύει, εισάγει φίλτρα και προελέγχους που δυσκολεύουν την άσκηση του δικαιώματος προσφυγής και καταργεί τη προσφυγή σε δεύτερου βαθμού διαιτησία.
«Η κυβέρνηση παρουσιάζει ως “βελτίωση” μια ρύθμιση που στην ουσία διαιωνίζει το μνημονιακό καθεστώς με νέο περιτύλιγμα. Δεν επιστρέφει η κανονικότητα του 2010. Δεν ενδυναμώνεται η διαπραγματευτική θέση των εργαζομένων. Αντίθετα, ενισχύεται ένας κεντρικά ελεγχόμενος συνδικαλισμός που αποκλείει τα αγωνιστικά σωματεία και αναπαράγει τις πελατειακές πρακτικές.
Χαρακτηριστικό της «συμφωνίας των προθύμων» είναι ότι οι μόνες παρατάξεις που έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για υπογραφή μιας τέτοιας συμφωνίας ήταν οι ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ) και ΔΑΚΕ (ΝΔ).», σημείωσε η Μαρία Ζαχαρία.
ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Την ίδια μέρα:
η κυβέρνηση στην Αθήνα υπογράφει μια συμφωνία που δεν αλλάζει την ουσία της εργασιακής επισφάλειας,
και στην Ευρώπη οι ευρωβουλευτές της ψηφίζουν υπέρ της μετατροπής των κοινωνικών και ατομικών αποταμιεύσεων σε χρηματοοικονομικό εργαλείο επενδυτικού ρίσκου.
Αυτό δεν είναι “νέα εποχή”. Είναι η συνέχεια του μνημονιακού δόγματος: μείωση των συλλογικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, έλεγχος των σωματείων και μεταφορά του ρίσκου στους εργαζόμενους.
Η Πλεύση Ελευθερίας στέκεται ξεκάθαρα απέναντι σε αυτή τη στρατηγική και διεκδικεί:
επιστροφή στην προμνημονιακή προστασία των ΣΣΕ,
πραγματικό ρόλο στα πρωτοβάθμια σωματεία,
ενίσχυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης,
απόλυτη προστασία των αποθεματικών και των αποταμιεύσεων,
και δημοκρατική, διαφανή συλλογική διαπραγμάτευση με επίκεντρο τους εργαζόμενους.
