«Την αποθέωση της μητέρας μας προσφέρει η σημερινή Ευαγγελική περικοπή», τόνισε αρχικά κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος. Επισημαίνοντας πως «ο σκοπός μας είναι να γίνουμε κατά Χάριν Θεοί» όπως οι Άγιοι, σημείωσε πως κτίζουμε τους Ναούς μας για τελούμε τη λατρεία μας, αλλά ο Θεός κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού και καλείται να γίνει, με τη Χάρη του Θεού, Ναός του Θεού.

Αναλύοντας περαιτέρω το Ευαγγέλιο της ημέρας υπογράμμισε πως «σήμερα ζούμε την αποθέωση μιας ειδωλολάτρισσας γυναίκας, η καρδιά της οποίας δονείτο από το μητρικό ένστικτο». Αναφέροντας πως ο Κύριος για να καταδείξει το μεγαλείο της μητέρας, αυτό το θαύμα της μητρότητος, αυτή την απερίγραπτη και ανεπανάληπτη ποιότητα ζωής που ενσαρκώνει κάθε μητέρα, μίλησε με φαινομενικά σκληρό τρόπο για να αποκαλύψει το μεγαλείο αυτής της γυναίκας, τόνισε ότι «εκείνη υποκινούμενη από το μητρικό της λυγμό» απάντησε με έναν τρόπο που ξεκλείδωσε τον θαυμασμό του Κυρίου.

«Είναι γνωστό ότι το παιδί καθώς γεννάται από την μητέρα του θεωρεί τον εαυτό του προέκτασή της. Για αυτό και ειρηνεύει και χαίρετε και αισθάνεται ηρεμία και πληρότητα καθώς ακουμπάει επάνω της, θηλάζει από τον μαστό της, δέχεται το φίλημά της, οσφραίνεται την δική της μυρωδιά και αισθάνεται την πληρότητα και την ασφάλεια», είπε στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας πως σήμερα ο Κύριος επιβραβεύει αυτή την μητρότητα που ο ίδιος δημιούργησε «για να καταδείξει το πόσο υπέρτατο μέγεθος είναι η μητρότητα, όπως ασφαλώς και η πατρότητα. Εξήγησε ότι «ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και μαζί και οι δύο αποτελούν πρότυπα για τον νέο άνθρωπο. Για να ωριμάσει ψυχοσωματικά, να γεμίσει τον εαυτό του με εικόνες ζωής, με τη δύναμη και τη στιβαρότητα του χαρακτήρα του πατέρα, με την γλυκύτητα και την στοργή την άφατη και τη θυσιαστική αγάπη και την ευγένεια της μητέρας και έτσι να καταρτίσει τον εαυτό του δόκιμο για τον αγώνα της ζωής. Και έχοντας αυτά τα πρότυπα να φτάνει στα βαθιά γηρατειά και να θυμάται την μάνα του ή τον πατέρα του και να αισθάνεται αυτή την πληρότητα της αλληλοπεριχώρησης», πρόσθεσε.

«Είναι τραγικό να φτάνουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν και την λογική και την γνώση και την επιστημονική κατάρτιση να εκχυδαΐζουν αυτά τα μεγέθη που είναι οι πυλώνες της ζωής και να ψηφίζουν άθεσμα νομοθετήματα φθοράς». «Αυτά που λέμε ‘’θετέο δίκαιο’’, δηλαδή τις σκέψεις και τις επιθυμίες κάποιων που τις περιβάλουν με νομικό κύρος μέσα από, ασφαλώς, έννομες διαδικασίες για να αποϊεροποιήσουν τη ζωή», είπε και συμπλήρωσε: «Ένας είναι ο στόχος: να καταρτίζουν ανθρώπους οι οποίοι θα είναι εύχρηστοι σε κάθε είδους καταδολίευση, γιατί θα έχουν στερηθεί το χάδι της μάνας και την ματιά του πατέρα. Αυτή την ψυχοσωματική ενότητα που συγκροτεί και συνέχει το ανθρώπινο πρόσωπο».

«Είναι τραγικό», επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος, «για κάποιες ελάχιστες μειονότητες ασθενών συνανθρώπων που έχουν ανάγκη αγάπης, κατανόησης, πνευματικής και οποιασδήποτε άλλης υλικής συμπαραστάσεως», «να θεσμοθετείται η ασθένειά τους ως έννομο αγαθό και να δημιουργείται μία τραγικότητα για τα ατυχή εκείνα πλάσματα της ζωής, τα παιδιά, που θα έχουν την τραγωδία να μπουν σε έναν τέτοιο χώρο και να ανατραφούν από μία τέτοια απομειωμένη και τραγική κατάσταση». «Να είναι η ζωή τους μία σύγχυση και μία πραγματική έκπτωση από τα ιδεώδη της ανθρώπινης προσωπικότητας και ακεραιότητας».

Σημειώνοντας στην συνέχεια πως το αρκτικόλεξο ‘’ΛΟΑΤΚΙ +’’ «αναφέρεται σε ψυχοσωματικές αστάθειες που είναι – ειλικρινώς το λέγω – συμπαθείς για την τραγικότητά τους», υπογράμμισε πως «πονάμε καθώς βλέπουμε συνανθρώπους να υποφέρουν από τέτοιες τραγωδίες. Να μην χαίρονται τον αληθινό έρωτα. Να μην καμαρώνουν μπροστά στη ζωή αγέρωχοι και γενναίοι και ευτυχείς, γιατί», όπως εξήγησε, «μπορεί να χαμογελάνε, αλλά πίσω από αυτό το χαμόγελο υπάρχει ο πόνος και η πίκρα όπως ξέρουμε από το επιτραχήλιό μας και την Ιερά Εξομολόγηση, όταν κάποιοι από αυτούς έρχονται δειλά – δειλά να καταθέσουν τον πόνο τους και την ωδίνη τους για την τραγωδία την οποία βιώνουν». «Ε, λοιπόν, αυτή την τραγωδία δεν μπορείς να την κάνεις έννομο αγαθό», τόνισε.

Σήμερα η μητέρα, το πρότυπο της ζωής, «προβάλλεται από τον Χριστό και στεφανώνεται με το θαύμα», επεσήμανε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, ευχόμενος «ο κόσμος μας να μην συνεχίσει αυτή την κατηφόρα της φθοράς. Να μην συμπνίγεται στην χοϊκότητά του». Τέλος, εξηγώντας και αναλύοντας την λέξη ‘’άνθρωπος’’ («άνω»+«θρώσκω») επεσήμανε πως δεν υπάρχουμε για την λάσπη και το χώμα, «αλλά ψηλά στους ουρανούς. Εκεί είναι η πατρίδα μας». «Μόνο αν υπάρχει προοπτική αιωνία, τότε μόνο υπάρχει και δικαίωση του όποιου αγώνα». «Εύχομαι να προσλάβουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου σήμερα που είναι μια ημέρα τιμής στην μητέρα. Την μητέρα όλων μας, την μάνα μας, τη στοργή μας, την αγκαλιά που μας κράτησε και μας έκανε αυτό που είμαστε», είπε καταλήγοντας.