του Ζαφείρη Σπυριδάκη
Έγινε λοιπόν η ορκωμοσία του Γιάννη Μώραλη, ο οποίος είναι και με τη βούλα ο μακροβιότερος Δήμαρχος του Πειραιά και της νέας Δημοτικής Αρχής ανάμεσα στην οποία υπάρχουν οι ... παλιοί αλλά και οι ... πρωτοεμφανιζόμενοι. Είναι αλήθεια πως το ψηφοδέλτιο του Πειραιά Νικητή, είχε ανθρώπους απ όλο το κοινωνικό, αθλητικό και επαγγελματικό φάσμα της πόλης. Ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν στην πενταετία που ξεκινά επίσημα από την 1η Γενάρη.
Ο Ρέππας, η Χαρβαλάκου, η Ζηλάκου, ο Καψοκώλης, ο Καρύδης, ο Μαρκαριάν, ο Βουράκης, η Ζαρακέλη, γνωρίζουν από πριν τι χρειάζεται ο Πειραιάς για να γίνει περισσότερο φιλικός στον δημότη. Θα πλαισιωθούν από νέα, άφθαρτα και με όρεξη πρόσωπα, που έχουν δώσει στην προσωπική τους ζωή και τον επαγγελματικό στίβο, τα διαπιστευτήρια τους. Ο Χατζηαλέξης, παλιός πολίστας και επιτυχημένος επιχειρηματίας δείχνει μια υποσχόμενη ορμή να "δώσει" στην πόλη. Το ίδιο και ο Χρυσοφάκης. Και οι υπόλοιποι.
Ποια είναι όμως τα στοιχήματα για τον Γιάννη Μώραλη που καλείται να επιστρέψει την εμπιστοσύνη των δημοτών, με έργα τα οποία από τη μια θα βοηθήσουν, από την άλλη θα αφήσουν παρακαταθήκη.
Από παλιά, και από αυτόν εδώ τον δίαυλο και από τα υπόλοιπα πειραιώτικα Μέσα, λέγαμε πως όποιος Δήμαρχος καταφέρει να λύσει το κυκλοφοριακό, θα είναι ισόβιος Δήμαρχος.
Μέχρι τώρα δυστυχώς, το πρόβλημα αυτό παραμένει. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια μεγάλη γιορτή στον Πειραιά, με τη κάθοδο του Πρωθυπουργού και των υπολοίπων μελών του υπουργικού συμβουλίου, για να δούμε την τροχαία στους δρόμους και κανένα αυτοκίνητο διπλοπαρκαρισμένο!
Αυτή τη μάστιγα του διπλοπαρκαρίσματος δεν έχει καταφέρει κανένας, να την αντιμετωπίσει.
Κανείς δεν καταλαβαίνει ακόμη και σήμερα, το τεράστιο λάθος του Μιχαλολιάκου με τις μονοδρομήσεις στους κεντρικούς δρόμους και το αλαλούμ σε κομβικές αρτηρίες της πόλης. Κάποιος επισκέπτης που θα προσπαθήσει να εισέλθει στην πόλη, θα εγκλωβιστεί για ώρα τις περισσότερες φορές στην αρχή της Ηρώων Πολυτεχνείου, καθώς τα αυτοκίνητα που είναι σταματημένα δεξιά κι αριστερά του δρόμου και ιδιαίτερα μπροστά και γύρω από την αστυνομική διεύθυνση, κάνουν αφόρητη την κατάσταση.
Η ευθύνη της τροχαίας είναι μεγάλη. Όμως θα πρέπει ο Δήμαρχος να το πάρει πάνω του. Αν η αντιμετώπιση του προβλήματος προϋποθέτει πρόσληψη δημοτικών αστυνομικών, ας το κάνει. Και επίσης δεν θα πρέπει να σκέφτεται τις επιπτώσεις. Αν δηλαδή δυσανασχετήσει ο πειραιώτης οδηγός. Ας βγουν οι γερανοί να σηκώνουν αυτοκίνητα.
Θα πρέπει επίσης να εξεταστεί το μέτρο της προσωρινής στάθμευσης, με παρκόμετρα όπως συμβαίνει στο κέντρο της Αθήνας. Δεν γίνεται ένας επισκέπτης να μην βρίσκει που θα αφήσει το αυτοκίνητό του, όταν δεν θέλει να πληρώσει ιδιωτικό πάρκινγκ, που σημειωτέον είναι φθηνά.
Ο αεικίνητος και εξαιρετικός αντιδήμαρχος Τάσος Μαρκαριάν, υπεύθυνος για αυτά τα θέματα, θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ και είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρει.
Η αξιοποίηση ελεύθερων χώρων είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ.
Ο Δήμος θα πρέπει να κινήσει όλες τις διαδικασίες σύντομα, ώστε να ξεμπερδεύει με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και να αξιοποιηθεί για το κοινό καλό, κάθε εκατοστό ελεύθερου χώρου της πόλης.
Είτε για να γίνουν χώροι άθλησης, είτε για να γίνουν δημοτικά πάρκινγκ, είτε για τα αναλάβουν επενδυτές και να χτίσουν πράσινα κτίρια.
Πρέπει ο Δήμος να γίνει πιο άμεσος και πιο αποτελεσματικός.
Θα φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:
Στην Αντωνίου Θεοχάρη, σε έναν κεντρικό δρόμο της Καλλίπολης, λίγο μετά την πλατεία Πηγάδας, δεσπόζει εδώ και χρόνια, πιθανά να στέκει εκεί και έναν αιώνα, ένα κλασσικό παλιό κτίριο. Μετά τις πρόσφατες καταιγίδες, κατέρρευσε μέρος του εσωτερικού του, στο οποίο μάλιστα έβρισκαν καταφύγιο και άστεγοι. Ο Δήμος έκλεισε τον δρόμο και ορθώς το έκανε, αφού υπήρχε και υπάρχει ο κίνδυνος κατάρρευσης, τι στιγμή μάλιστα που από το συγκεκριμένο σημείο περνούν κάθε πρωί και μεσημέρι μαθητές των σχολείων της Πηγάδας.
Όμως αυτή η πρόχειρη λύση, παραμένει εδώ και αρκετό καιρό, με αποτέλεσμα ο δρόμος να είναι κλειστός για τα οχήματα, που επέλεγαν αυτή την κεντρική αρτηρία για να πάνε είτε στα σπίτια τους, είτε σε δουλειές στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του Πειραιά, την Καλλίπολη.
Θα πρέπει άμεσα ο Δήμος να παρέμβει. Πως; Με το να γκρεμίσει το κτίριο! Προφανώς και κάποιος θα αναρωτηθεί μα θα πάει ο Δήμος να γκρεμίσει αυθαίρετα ξένη περιουσία; Όχι. Θα πρέπει με όλα αυτά τα ετοιμόρροπα κτίρια, να βάλει τις υπηρεσίες του να βρουν τους ιδιοκτήτες και να τους δώσει ολιγόμηνη προθεσμία είτε να τα επισκευάσουν , είτε να τα γκρεμίσουν.
Άλλη λύση δεν υπάρχει. Κι ας μπλέκεται η πολεοδομία, η αρχαιολογία, ο πολιτισμός για τα διατηρητέα, οι συγγενείς που είναι τσακωμένοι κοκ. Είναι προτιμότερο να γκρεμιστεί, παρά να σκοτώσει ένα παιδί!
Η Πειραϊκή.
Πρέπει να φτιαχτεί. Είναι απαράδεκτη η εικόνα του πιο όμορφου υποτίθεται κομματιού της πόλης. Δεν ξέρω αν πρέπει να φτιαχτούν ποδηλατόδρομοι (αλήθεια υπάρχουν πολλοί ποδηλάτες στον Πειραιά;), ή υπόγεια πάρκινγκ για τους ενοίκους των πολυκατοικιών. Όμως το Μικρολίμανο άλλαξε προς το καλύτερο. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με την Πειραιϊκή.
Αφήνω στο τέλος την γραφειοκρατία. Αλλά και τα χαράτσια!
Στην εποχή του ίντερνετ, δεν γίνεται να μην υπάρχει άμεση επικοινωνία του πολίτη με το κράτος. Είναι αλήθεια πως ο Πιερακάκης έκανε δουλειά στο διάστημα που ήταν υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης, Θα πρέπει και οι Δήμοι να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Πρόσφατα, δημότης επισκέφθηκε τον Δήμο για να διαμαρτυρηθεί για πρόστιμο για το ΤΑΠ, ενώ προηγούμενα δεν είχε λάβει καμία ειδοποίηση από τον Δήμο. Όταν έκανε ένσταση για να διαμαρτυρηθεί, έλαβε την προφορική απάντηση, πιθανά και γραπτή - δεν την έχει λάβει ακόμη - πως ο Δήμος το έστειλε κανονικά στην διεύθυνση του δημότη.
Αν η επιστολή παράπεσε, είτε γιατί ο υπάλληλος των ΕΛΤΑ την πήγε σε άλλη πόρτα, ή αν ο κακός γείτονας την έσκισε, δεν αφορά κανέναν! Η ουσία είναι πως ακόμη και σε δικαστική διαμάχη, ο πολίτης όταν έχει απέναντι το κράτος είναι χαμένος! Σημειωτέον το πρόστιμο έφτασε με συστημένη επιστολή, κάτι που δεν είχε γίνει με την υποτιθέμενη πρώτη επιστολή - ενημέρωση του Δήμου! Προφανώς και αν ήταν κι εκείνη συστημένη, ο πολίτης θα είχε ενημερωθεί!
Θα πρέπει λοιπόν, μια υπηρεσία να κινείται πιο άμεσα και με ουσία. Κι όχι να περιμένει να στείλει "προσαυξημένη" μια επιστολή μετά από 4 χρόνια!
Το στοίχημα λοιπόν για τον Μώραλη, είναι ο πολίτης. Να νιώθει ο δημότης πως τον νοιάζεται σε όλους τους τομείς. Από το πιο απλό με το να μην του δυσκολεύει την κυκλοφορία του με το χάος στους δρόμους, μέχρι τις οικονομικές διεκπεραιώσεις.
Εκτός κι αν ο ίδιος, τελικά διαψεύσει όλους εκείνους που λένε πως είναι η τελευταία του θητεία και επιλέξει να διεκδικήσει ακόμη για να ολοκληρωθούν τα προγραμματισμένα έργα!